Risicomijdend gedrag:
Onzekerheid kan ervoor zorgen dat je risicomijdend en terughoudend wordt. Je gaat je vaak vastklampen aan dingen die bekend voelen en nieuwe stappen vermijden uit angst voor een mogelijke mislukking. Door vantevoren te bedenken dat het niet mogelijk of haalbaar is blijf je binnen je comfortzone. Super prettig voor je brein want daar geeft hij een gevoel van veiligheid, jammer voor je ontwikkeling want binnen die comfortzone groeit niks.
Besluiteloosheid:
Wanneer je als ondernemer worstelt met onzekerheid kun je moeite hebben om knopen door te hakken in de keuzes die je moeten maken. Het risico bestaat dat je in een patroon van overanalyseren en uitstellen verstrikt raakt, waardoor kansen voorbijgaan en groei wordt belemmerd. Je bent drukker bezig met alle scenario’s die eventueel, misschien zouden kunnen gaan gebeuren dan besluiten wat je zou willen of moeten doen.
Beperking van acties:
Onzekerheid kan ook leiden tot terughoudendheid in het nemen van actie. Jezelf tegenhouden door negatieve gedachten en twijfels, waardoor je niet volledig profiteert van mogelijkheden om je bedrijf te laten groeien. Als je het niet probeert kan het ook niet (mis)lukken.
Al die uren die ik wakker gelegen heb uit angst om die enge knoop door te hakken, alle belemmerende gedachten die dan door mijn hoofd gingen. Vaak gingen die periodes zelfs gepaard met maagpijn, huiduitslag, hoofdpijn en reageerde ik geprikkeld naar mijn directe omgeving.
Als ik dan eindelijk de knoop had doorgehakt om dingen te veranderen, prijsstijgingen door te voeren of zelfs te stoppen met een onderdeel van mijn onderneming dan viel er 700kg van mijn schouders af. Dan begon ik weer te fluiten, verdwenen de lichamelijke ongemakken, werd ik weer aardiger voor mezelf en mijn omgeving en vroeg ik me elke keer af waarom ik het niet veel eerder had gedaan. (Voordeel, als je deze spier traint word je er ook steeds beter in 😉 )
“De dingen waar ik spijt van heb zijn allemaal dingen die ik te laat of niet gedaan heb, de rest zie ik als leermomenten.”
De Tower of Terror
Hoe het met jullie zit weet ik niet maar ik heb toch wel een tikkeltje hoogtevrees en zou van nature dat dus ook liever uit de weg gaan. Maar omdat ik heb geleerd dat ontwijkend gedrag er alleen maar voor zorgt dat je binnen je comfortzone blijft hangen (lekker makkelijk maar daar verandert niks) daag ik mezelf graag uit.
In Disneyland zou ik samen met mijn zoontje in de Tower of Terror gaan, voor de lol anderhalf uur in brandende zon in de rij staan, wetend dat je zometeen 61 meter vrije val gaat maken. Vré-se-lijk! Maar goed, zoals ik al zei wil ik mijn grenzen steeds verleggen en daar gingen we dus. Achteraf (zoals heel vaak) bleek het juist ontzettend gaaf te zijn en zouden we er zo weer in gaan.
Waarom ik dit met jullie deel; ondernemen is net zo. Elke keer als je voor een moeilijke beslissing staat krijg je van nature vooral een prikkel die voor ontwijkend gedrag zorgt:
“Wie ben ik om zo’n bedrag te vragen.”
“Als ik die prijsstijging doorvoer dan verlies ik vast veel klanten.”
“Wanneer ik stop met die dienst dan kan ik misschien mijn rekeningen niet meer betalen.”
“Die concurrent is veel beter dan ik.”
“Dat kan ik helemaal niet.”
Maar door met veel verschillende ondernemers in contact te komen blijkt dat die andere ondernemers vaak ook met zo’n gedachten kampen. Ga je daarmee in gesprek blijken dat ook ineens net mensen te zijn. Net als de mensen in de rij bij de Tower of Terror; loop je van een afstandje langs die rij dan denk je misschien “Wat een helden, dat zou ik echt nooit doen. Wat zijn die dapper!” Ga je met die mensen in de rij in gesprek blijken die het vaak net zo spannend of zelfs nog spannender te vinden.